Op 9 april vindt in Mons het Dark Cats Festival plaats. Naast Texas Trauma, De Volanges en MED kan daar ook de Franse formatie Dolls Of Pain zien die binnenkort hun vierde cd uitbrengen.

Dolls Of Pain is futurepop met een hoog EBM-gehalte, eb vooral het soort groep dat je op de dansvloer houdt. Dark Entries spraak met deze Fransen.

Wie zijn de Dolls Of Pain nu ?

Cedric: Niet meer dan een bende mannen die steeds in dezelfde buurt uitgingen, nadien elkaar op het web elkaar hebben ontmoet en later besloten om samen een electrogroep te gaan oprichten.

Dolls Of Pain zijn drie mensen met een passie voor de muziek uit de underground waarbij éénieder zijn eigen invloeden heeft, soms uiteenlopend en soms gelijklopend.

Het is die mengeling die het geluid van de groep vormt, dat mooi afgewerkt wordt door onze technicus zowel in de studio als op het podium.

Ook al staat hij in de schaduw is onze technicus zoiets het vierde lid van de grroep.

Jullie laatste cd “Strange Kiss” werd opgenomen op Advoxya Records. Ik veronderstel dat dit toch een grote stap voorwaarts is voor de groep.

Olivier : Ook al lijkt “Strange Kiss” een cd omdat hij tien nummers bevat, blijft het toch een EP hoor.

Wij wilden een mini-album met vier onuitgebrachte nummers waarbij we ook dachten aan de DJ’s en zo voor hun wat clubversies en remixes van onze nummers te voorzien.

Laurent : We hebben er toch vrij lang over gedaan om een goed label te vinden.

Begrijp mij niet verkeerd, Urgence Disk heeft ons steeds geholpen want zeer belangrijk was om verder te geraken maar toch na 8 jaar bestaan en na zo veel optredens en de nodige albums vonden wij het toch nodig om wat verder te evolueren.

Het probleem van de huidige labels is dat zij ook nogal drastische condities hebben of contracten aanbieden die niet altijd interessant zijn voor de groepen.

Advoxya antwoordde volledig aan wat we van een label verwachten, het is tegelijkertijd een soepel en serieus label.

Ik zeg nu niet dat dit een immens grote stap is maar in de geschiedenis van Dolls Of Pain is het dat wel.

Cedric : Laat ons zeggen dat Advoya ons toeliet om andere horizonten op te zoeken die we daarvoor nog nooit hadden gezien.

Urgence Disk heeft ons steeds zeer goed geholpen maar het werd nu eenmaal tijd om wat verder te kijken.

Voor een kleine band hebben jullie al behoorlijk wat optredens achter de rug, soms lijkt het erop dat jullie steeds onderweg zijn!

Olivier: Het live aspect is voor Dolls Of Pain van zeer grote waarde omdat wij van de scène houden en het contact met het publiek willen. Het is ook daar waar alles zich afspeelt en waar alle ontmoetingen met de verschillende mensen uit de scène plaats vinden.

Laurent: De echte manier om je passie door te geven is voor een publiek, zo simpel is dat! Wij zijn inderdaad steeds onderweg ook al is het geen pretje om concertorganisatoren te vinden die in ons geloven!

Cedric: Ik vind het nog niet voldoende! Live is inderdaad zeer belangrijk om al je energie los te laten.

Het enige negatieve daar aan zijn weliswaar al die uren dat je zit te niksen als je onderweg bent, maar het loont!

Ik hoop dat je er niet om maalt dat ik Funkervogt in Dolls Of Pain hoor….

Olivier: Ik heb er niks op tegen want ik hou van Funkervogt en tja, je bent niet de eerste die het zegt. Nu goed, ik vind ook wel dat er bij ons heel wat invloeden uit de dark wave terug te vinden zijn maar het belangrijkste blijft voor ons toch dat de mensen gaan dansen!

Cedric: Zelf vind ik dat je bij Funkervogt een meer martial geluid hebt, maar ik bedank je alvast voor de vergelijking want het is een compliment!

Jullie zijn niet vies van remixes en het leuk aan deze van jullie is dat ze echt anders klinken!

Olivier: De bedoeling van remixes is nu net om je nummers aan anderen te geven en horen hoe zij je muziek ervaren, wij zijn een groep die open is van geest dus zijn we steeds nieuwsgierig naar de mening van anderen.

Zijn jullie zelf mensen die naar clubs gaan?

Olivier: Als wij tijd hebben, dan ja!

Daar ik zelf uit Noord-Frankrijk kom, zak ik geregeld af naar The Steeple en ik kan je vertellen dat de beste avonden die ik heb meegemaakt daar zijn!

Laurent: Het hangt ervan af wat jij ziet als club. Als je bedoelt: je uitdossen en op de dansvloer staan tot 4 uur ’s morgens dan ben ik geen clubber, neen.

Cedric: Ja! Ik ging vroeger zeer veel naar electro-gothfuiven in Duitsland. En ook zie je me nog vaak op de dansvloer als ik daarvoor opgetreden heb!

Ik hoorde zowel angst als plezier in jullie muziek!

Olivier: Zo zou je het inderdaad kunnen omschrijven, dat is inderdaad Dolls Of Pain ten voeten uit!

Het is plezier omdat wij vrienden zijn en onze theatrale kant wordt wel als agressief beschouwd, maar het blijft plezier. Trouwens van zodra je een podium opkruipt, heb je een rol te vervullen!

Wat zou nu het mooiste zijn dat je kan dromen voor Dolls Of Pain ?

Olivier : Het is een goede vraag. Ik weet niet of we tegen dan nog zullen leven maar ik hoop toch dat binnen tien jaar Dolls Of Pain nog bestaat.

Laurent : Wie weet is ons hoogtepunt al achter de rug! Niemand weet wat de morgen zal brengen, zoals het Frans gezegde uit de 15^e eeuw luidt : qui vivra verra.

Cedric: Als de groep zal evolueren dan zal dat zeker buiten de Franse grenzen zijn. Maar wie zal het zeggen, wie weet is dit reeds het begin van het einde!

Staat Dolls Of Pain voor de muziek waar je thuis naar luistert ?

Olivier: Wat mij betreft wel. Wanneer ik iets componeer dan zijn dat al mijn invloeden en voorbeelden die samen vloeien.

Dat zal nog meer het geval zijn op “The last conflict”, onze vierde cd die in maart zal uitkomen. Op die plaat zul je Front 242, Das Ich of Hocico-invloeden horen maar ook The Cure, The mission of Sisters Of Mercy.

Sinds ik een jaar geleden met de gitaar ben beginnen spelen, vind ik het een goede zaak dat we dat crossover-geluid bereikt hebben.

Cedric : Ja, want Dolls Of Pain is een complexe mix van de verschillende smaken van ieder lid, en daar is het nieuw album inderdaad een zeer mooi voorbeeld van ! Misschien dat onze nieuwe plaat wat meer rock klinkt, maar toch zijn we er zeer trots op!

Graag had ik jullie favoriete plaat aller tijden geweten....

Olivier: “Disintegration” van The Cure omdat dit een plaat is die me doorheen verschillende emoties heeft doen reizen, en het is ook veruit het beste album van The Cure!

Cedric : “No comment” van Front 242 op vinyl: het is de plaat die mijn jeugd gedomineerd heeft en ook de reden waarom ik zo verdiept in EBM ben geraakt.

En dan is er natuurlijk die vraag met wie je eventueel graag 8 uur in een lift zou zitten !

Olivier: Met Jean-Luc De Meyer en ik zou hem voorstellen of hij het ziet zitten om een nummer te schrijven.

Cedric : Met een heleboel fanaten die veel over analoge synths weten en doorheen de discussies zouden we een nummertje componeren !

De boodschap voor de lezer is...

Olivier: Kom ons live zien en hoera voor het Belgische bier!

Cedric: Luister naar ons en vervoeg ons op Facebook.

www.dollsofpain.com

Copyright © by Advoxya-HUN All Right Reserved.