interview by darkentries.be
Op 9 april vindt in Mons het Dark Cats Festival plaats. Naast
Texas Trauma, De Volanges en MED kan daar ook de Franse formatie Dolls
Of Pain zien die binnenkort hun vierde cd uitbrengen.
Dolls Of Pain is futurepop met een hoog EBM-gehalte, eb vooral
het soort groep dat je op de dansvloer houdt. Dark Entries spraak met
deze Fransen.
Wie zijn de Dolls Of Pain nu ?
Cedric: Niet meer dan een bende mannen die
steeds in dezelfde buurt uitgingen, nadien elkaar op het web elkaar
hebben ontmoet en later besloten om samen een electrogroep te gaan
oprichten.
Dolls Of Pain zijn drie mensen met een passie voor de muziek
uit de underground waarbij éénieder zijn eigen invloeden heeft, soms
uiteenlopend en soms gelijklopend.
Het is die mengeling die het geluid van de groep vormt, dat
mooi afgewerkt wordt door onze technicus zowel in de studio als op het
podium.
Ook al staat hij in de schaduw is onze technicus zoiets het vierde lid van de grroep.
Jullie laatste cd “Strange Kiss” werd opgenomen op Advoxya
Records. Ik veronderstel dat dit toch een grote stap voorwaarts is voor
de groep.
Olivier : Ook al lijkt “Strange Kiss” een cd omdat hij tien nummers bevat, blijft het toch een EP hoor.
Wij wilden een mini-album met vier onuitgebrachte nummers waarbij we
ook dachten aan de DJ’s en zo voor hun wat clubversies en remixes van
onze nummers te voorzien.
Laurent : We hebben er toch vrij lang over gedaan om een goed label te vinden.
Begrijp mij niet verkeerd, Urgence Disk heeft ons steeds geholpen
want zeer belangrijk was om verder te geraken maar toch na 8 jaar
bestaan en na zo veel optredens en de nodige albums vonden wij het toch
nodig om wat verder te evolueren.
Het probleem van de huidige labels is dat zij ook nogal drastische
condities hebben of contracten aanbieden die niet altijd interessant
zijn voor de groepen.
Advoxya antwoordde volledig aan wat we van een label verwachten, het is tegelijkertijd een soepel en serieus label.
Ik zeg nu niet dat dit een immens grote stap is maar in de geschiedenis van Dolls Of Pain is het dat wel.
Cedric : Laat ons zeggen dat Advoya ons toeliet om andere horizonten op te zoeken die we daarvoor nog nooit hadden gezien.
Urgence Disk heeft ons steeds zeer goed geholpen maar het werd nu eenmaal tijd om wat verder te kijken.
Voor een kleine band hebben jullie al behoorlijk wat optredens
achter de rug, soms lijkt het erop dat jullie steeds onderweg zijn!
Olivier: Het live aspect is voor Dolls Of Pain van zeer grote waarde
omdat wij van de scène houden en het contact met het publiek willen. Het
is ook daar waar alles zich afspeelt en waar alle ontmoetingen met de
verschillende mensen uit de scène plaats vinden.
Laurent: De echte manier om je passie door te geven is voor een
publiek, zo simpel is dat! Wij zijn inderdaad steeds onderweg ook al is
het geen pretje om concertorganisatoren te vinden die in ons geloven!
Cedric: Ik vind het nog niet voldoende! Live is inderdaad zeer belangrijk om al je energie los te laten.
Het enige negatieve daar aan zijn weliswaar al die uren dat je zit te niksen als je onderweg bent, maar het loont!
Ik hoop dat je er niet om maalt dat ik Funkervogt in Dolls Of Pain hoor….
Olivier: Ik heb er niks op tegen want ik hou van Funkervogt en tja, je
bent niet de eerste die het zegt. Nu goed, ik vind ook wel dat er bij
ons heel wat invloeden uit de dark wave terug te vinden zijn maar het
belangrijkste blijft voor ons toch dat de mensen gaan dansen!
Cedric: Zelf vind ik dat je bij Funkervogt een meer martial geluid hebt,
maar ik bedank je alvast voor de vergelijking want het is een
compliment!
Jullie zijn niet vies van remixes en het leuk aan deze van jullie is dat ze echt anders klinken!
Olivier: De bedoeling van remixes is nu net om je nummers aan anderen
te geven en horen hoe zij je muziek ervaren, wij zijn een groep die
open is van geest dus zijn we steeds nieuwsgierig naar de mening van
anderen.
Zijn jullie zelf mensen die naar clubs gaan?
Olivier: Als wij tijd hebben, dan ja!
Daar ik zelf uit Noord-Frankrijk kom, zak ik geregeld af naar The
Steeple en ik kan je vertellen dat de beste avonden die ik heb
meegemaakt daar zijn!
Laurent: Het hangt ervan af wat jij ziet als club. Als je bedoelt: je
uitdossen en op de dansvloer staan tot 4 uur ’s morgens dan ben ik geen
clubber, neen.
Cedric: Ja! Ik ging vroeger zeer veel naar electro-gothfuiven in
Duitsland. En ook zie je me nog vaak op de dansvloer als ik daarvoor
opgetreden heb!
Ik hoorde zowel angst als plezier in jullie muziek!
Olivier: Zo zou je het inderdaad kunnen omschrijven, dat is inderdaad Dolls Of Pain ten voeten uit!
Het is plezier omdat wij vrienden zijn en onze theatrale kant wordt
wel als agressief beschouwd, maar het blijft plezier. Trouwens van zodra
je een podium opkruipt, heb je een rol te vervullen!
Wat zou nu het mooiste zijn dat je kan dromen voor Dolls Of Pain ?
Olivier : Het is een goede vraag. Ik weet niet of we tegen dan nog
zullen leven maar ik hoop toch dat binnen tien jaar Dolls Of Pain nog
bestaat.
Laurent : Wie weet is ons hoogtepunt al achter de rug! Niemand weet wat de morgen zal brengen, zoals het Frans gezegde uit de 15e eeuw luidt : qui vivra verra.
Cedric: Als de groep zal evolueren dan zal dat zeker buiten de Franse
grenzen zijn. Maar wie zal het zeggen, wie weet is dit reeds het begin
van het einde!
Staat Dolls Of Pain voor de muziek waar je thuis naar luistert ?
Olivier: Wat mij betreft wel. Wanneer ik iets componeer dan zijn dat al mijn invloeden en voorbeelden die samen vloeien.
Dat zal nog meer het geval zijn op “The last conflict”, onze vierde
cd die in maart zal uitkomen. Op die plaat zul je Front 242, Das Ich of
Hocico-invloeden horen maar ook The Cure, The mission of Sisters Of
Mercy.
Sinds ik een jaar geleden met de gitaar ben beginnen spelen, vind ik
het een goede zaak dat we dat crossover-geluid bereikt hebben.
Cedric : Ja, want Dolls Of Pain is een complexe mix van de
verschillende smaken van ieder lid, en daar is het nieuw album inderdaad
een zeer mooi voorbeeld van ! Misschien dat onze nieuwe plaat wat meer
rock klinkt, maar toch zijn we er zeer trots op!
Graag had ik jullie favoriete plaat aller tijden geweten....
Olivier: “Disintegration” van The Cure omdat dit een plaat is die me
doorheen verschillende emoties heeft doen reizen, en het is ook veruit
het beste album van The Cure!
Cedric : “No comment” van Front 242 op vinyl: het is de plaat die
mijn jeugd gedomineerd heeft en ook de reden waarom ik zo verdiept in
EBM ben geraakt.
En dan is er natuurlijk die vraag met wie je eventueel graag 8 uur in een lift zou zitten !
Olivier: Met Jean-Luc De Meyer en ik zou hem voorstellen of hij het ziet zitten om een nummer te schrijven.
Cedric : Met een heleboel fanaten die veel over analoge synths
weten en doorheen de discussies zouden we een nummertje componeren !
De boodschap voor de lezer is...
Olivier: Kom ons live zien en hoera voor het Belgische bier!
Cedric: Luister naar ons en vervoeg ons op Facebook.
www.dollsofpain.com
Copyright © by Advoxya-HUN All Right Reserved.